Bir fotograf’ın düşündürdükleri

Bir fotograf önümde duruyor.....

Ben bu fotografa  pek  yabancı  deĝilim... Onlarca yıldan beri ben de bir çok Kürd gibi onu tanıyorum..

Bundan   27 yıl önce, yani  1979 yılında  kanlı  Eyetullahlar  rejiminin  sivil, silahsız ve savunmasız onlarca Kürdü kurşuna  dizdiĝi  sahneyi   dünyaya  taşıyan   fotoraftan  söz ediyorum.. Daha  önceleri  bizler   Kürdlere  yapılan baskıları, katliamları ve  kısacası  soykırımı   birilerine  anlatmak için  hazırladıĝımız dosyalara bu fotografıda  koyuyorduk...

Ama  bugün  Catherine  Bedarida  bu  fotoraf’ın  tam  ortasında  yer aldıĝı  bir makaleyi    Le Monde  gazetesinde   yazmıştı...

Makalenin  konusu   Kürdlere karşı yapılan  katiamları   yada  Kürdlerin tarihini  veya edebiyatını    anlatmak  deĝil...

Makalenin  yazarı,   1979 yılında   Ettela’at   gazetesinde yayınlanan,  UPI  ajansı   tarafından  dünyaya  taşırılan  ve  aynı yıl içinde  PULITZER  ödülünü  alan  bu  fotografın   kimin tarafından  çekildiĝini  irdeliyor..

Evet, 27 yıl   önce  Molalar rejimince   hunharca  kurşunlanan   onlarca Kürdün  ölüme  gidiş anını  tarihe   mal ederek  abideleştiren   fotografçı  bulundu...

Fotografçıyı  araştırıp  bulan  Le Monde  makalesinin yazarı Catherine  Bedarida   deĝil.. Catherine  Bedarida’nin   makalesi   4  Aralık günü  The Wall Street  Journal’da,   Newyork Ekonomik  gazetesinde  anketler  uzmanı  Joshua  Prager’in   Fotografçının   kimliĝini açıklayan  uzun  makalesini konu almıştı..

Dünya  türünü yapan ve  Pulitzer  ödülünü alan bu fotografı  çeken  fotografçı   hem  anonim  olarak  olarak kayıt altına  alınmıştı..

Joshua  Prageri   2002 yılından beri  bu fotorafı  çeken   kışiyi bulmaya  iten  olay,   Pulitzer  Ödüllerini   alanların  bulunduĝu   bir kitabı  okurken   Kürdlerin  katliamını   sembolleştiren  bu fotografı çeken şahsın   „Anonim“ olarak   kayıtlara geçmesiydi.

Joshua  Prager,    4 yıldan beri  bu fotorafın sahibini  aramış ve  nihayetinde   bugün Tahran’da  yaşıyan  58 yaşında olan   Cihangir   Razmi olduĝunu  tespit ediyor.

Joshua  Prager,    o dönem  Ettela’at  gazetesinin  redaksyonununda  çalışan  gazetecilerle,   Bruksel’deki   UPI’nin   o dönem  sorumlusuyla ve  Tahran’da  yaşıyan Cihangir   Razmi’yle  görüşerek  durumu netleştiriyor..

O dönem  Ettela’at  gazetesinin  sorumlusu  The   Wall Street  Journal’a „Nazmi’yi korumak için  anonim olarak  fotografı gazetede yayınladım“ diyor..

Joshua  Prager    daha  önce    Amerika’dan itibaren Cihangir   Razmi’yle   ilışkiye   çalışıyor..  Ama  telefonla bu işlerin  olamayacaĝını   düşünerek  2005 yılını Aĝustos  ayında Tahran’a  gidiyor ve   fotografçıyı  görüyor...

Cihangir   Razmi      aynı   kurşuna  dizme  olayına ilişkin   hâlâ  yayınlanmayan   başka  fotografları    Joshua  Prager’a    delil olarak   gösteriyor..

Joshua  Prager    bu  fotografın    hikayesini  konu  alan bir kitabın  hazırlıklarını yapıyor..

The Wall Street  Journal’ın  haberinden  sonra UPI   doĝrudan     PULITZER    juri üyelerine  baş vurarak    ödülü  Cihangir   Razmi’ye  ismen   vermesini  istedi..

Aslında  bu   fotografın    hikayesinde   başlıyarak      Doĝu Kürdistan’ın  ve    Kürdistan  tarihini yazmak mümkün..

Bize ,  Kürdlere  ait   olan  ne  varsa   ya  ismi  deĝiştirilir,  ya  anonim  olur..

Bu  fotografın  hikayesi de.....