Mücadele Şartların değiştiği Kuzey Kürdistan

Çiya Artos - Önümüzdeki süreçte „Bağımsızlık politikası“ Kuzey Kürdistan‘ın esas mücadele biçimi olarak rayına yeniden oturacaktır. Artık PKK’nın Türkleşme politikası adım adım iflas ediyor. Kürt halkını daha fazla saçma teorilerle meşgul etmenin ortamı yok oluyor. TC’nin son kayyımlarıyla birlikte Kürtler, Türkiye’de demokrasinin D’sinden bile yararlanmak hakkına sahip değiller.
Kürdistan bağımsız olmadığı sürece, Türkiye’de devlete karşı ciddi bir muhalefet çıkmaz. Çünkü sağcısı, solcusu, işçisi ve islamcısıyla herkes Kürdistan sorununu bir “Bekka sorunu” olarak görüyor. Bütün korkuları, devlete muhalefet ettiklerinde Kürtlerin işine yarayacağı endişesidir. 
HDP miladını doldurdu. Kürt halkı Kuzey Kürdistan’da 40 yıl PKK’ya ve 30 yıldır HDP’ye verdiği destek, Türkiye’ye demokrasi gelmesi için, Türk solu uğruna harcandı. Türk halkının demokrasi sorunu yoktur. Eğer olsaydı insanlar sokaklarda olurdu. Onlar sokaklara, ancak Kürtleri linç etmek için çıkarlar. Her İmralı görüşmesinde, Kürtler için yeni baskı metotlarının devreye girmesi demektir. Binlece yiğit Kürt gencinin ellerine tabanca verilerek hendeklerde Türk tanklarına karşı savaştırılıp imha edildiler. Bu kararların nerde alındığı biliniyor. HDP genç ve dinamik gücünün büyük bölümünü bu hendeklerde kaybetti.  Böylece Kürdistan sorununa büyük bir darbe vuruldu . Kürt halkı ile çok oynandı. Bundan dolayı Kürt halkına hakaret etmek bizlere birşey kazandırmaz. Evet Kürtler kendileri olamadılar, fakat onları bu yola sokanda bazı Kürtlerin kendileridir.  Bu kadar bedelden sonra takattan düşmüş bu halka, yeni bir motivasyona gerekiyor. Bu açısından, Kürt aydınlarının yeni bir siyasi persperktif çizmeleri gerekmektedir. Yeni alternatif girişimlerin nasıl bir politik portre çizecekleri merakla beklenmektedir.
Türkiye devletinin “kayyım” uygulamasının meşru olup olmaması tartışması, Kürtler açısından bir değeri yok. Devlet bir günde istediği kılıfa büründürür ve uygulamaya sokar. Türkiye Anayasasında Kürtleri yasalar çerçevesinde kuruyan veya herhangi bir hak veren bir madde var mıdır? Yok... Türkiye devleti Anayasa’sında “hukuki” olarak hala Kürtler yok sayılıyor. Devlet istediği zaman HDP milletvekilerinin kulaklarından tutup meclisten atarak cezaevine yollar. HEP milletvekileri örneğinde bunu gördüp. Defalarca parti kapatıp, üyelerine hapis cezası verdi. Bu örneklerden sonra HDP’nin hala, “kayyımlar anti demokratiktir, hukuki bir yanı yoktur” tartışmasına Kürtleri alet etmek ve sokağa çıkarıp Türk devletine öldürtmek, Kürtlerin yararına değildir. Bu politika Kürtleri esas sorunundan uzaklaştırmadır. Kürtlerin demokratik alana ve demokratik mücadeleye elbette ihtiyaçları vardır. Fakat bu Kürt halkının yararına olmalıdır. Halinden memnun ve Kürt halkına karşı Faşist devlete her türlü desteği veren Türk halkı için değil. HDP İstanbul seçimlerinde İmamoğluna her türlü desteği verdi. Buna karşin “CHP’li beyaz Türkler”, kayyımlar için sokağa çıkmayacaklarını belirtiller. Buradada görüldüğü gibi onların demokrasi sorunu yok, bilakis Kürt düşmanlığı sonunu var. Bin yıldır Kürtlerin sırtına binmişler, oradan buraya sürüklüyorlar. Bazı Kürtlerde bu politikaya alet oluyorlar.
Kürt aydınları 1900’lü yıllarda “İttihat ve Terakki cemiyetinede” her türlü desteği verdiler. Aprupa’daki bujuva devrimlerinden etkilenen, Mogol Türk barbarlığıyla yoğrulan İttihatçılar, iktidarı ele geçirdikten sonra, büyük bir Ermeni ve Kürt katliamı gerçekleştirdiler. Kendilerine destek veren Kürt aydınlarıda bir kısmını kendileri bir kısmıda İttihatçi Mustafa Kemal tarafından idam edildiler. Bugün HDP’nin ve bazı Kürtlerin İttihatçı Türk soluna, bazılarınında devlete destek vermeleri bu zamanlamanın benzerliğini çağrışmaktadır. Yeni İttihtçılar birgün iktidara bile gelseler, Kürtlere verecekleri tek şey katliamdır. 
HDP’nin hala „ortak Vatan ve kayyımlar halkların iradesine“ yapılan bir darbe olarak ele alması anlamsızdır. Kayyımları esas hedefi Kürt halkıdır ve Kürdistan sorunudur. Bunu yapan sadece AKP değil devletin kendisidir. Bunu içinde AKP, CHP, MHP, İYİ Parti, Vatan Partisi, Ordu, Parlamento v.s hepsi vardır. Bazı Kürtler, CHP’yi ve Türk solcularını sokağa çağırma saçmalığından vazgeçmedikleri müddetçe, devlet partilerinin bir oyuncağı olarak kalmaya mahkumdurlar. 100 tane oyu bile olmayan sözde Türk solcularını, Kürtlerin oylarıyla milletvekili yapan HDP’nin düştüğü esas çıkmaz, „Türkiyelileşme“ adı altında entegrasyon hayaliyle hareket etmesidir. Kürt aydın ve çevrelerin defalarca HDP’ye „Kürtleri Türkiye’ye entegre etme politikasına“ karşı çeşitli platformlarda yaptıkları sert eleştirilere rağmen, bunu görmezden geldiler. 
Sömürgeci faşist devletin kayyımları birazda türkleşme projesinin rafa kaldırılmasını sağlayacaktır. Çünkü devlet „Türkiyelileşme projesini“ bile kabul edecek düzeyde değil. Türkiye’yi, „Kürtlerin kültürel haklarını verme, anayasal vatandaşlık, demokrasi ve insan hakları“ alanında bile siyasi bir çözüme zorlayacak ne ulusal nede uluslararası bir baskı vardır. Devletin esas hedefi ve projesi, „en iyi Kürt ölü Kürttür“ 
Bundan dolayı HDP’nin esas hedefi ve amacı Kürdistani bir tavır olmalıdır. Kürdistani tavır için yapması gereken en önemli husus „İmralıyı ve Öcalan’ı“ artık dinlememesidir. Kürtler için İmralı’dan yararlı bir şey çıkmaz. İmralı derin devletin bir yan kuruluşu haline gelmiştir. İkinci husus, HDP milletvekilerinin istifa edip Kürdistan’a halkın arasına dönmesidir. Uzun süreli bir „Sivil İttiaatsizlik“ mücadelesi Türkiye’yi uluslararası alanda çok zor duruma sokacaktır. Bu durum Kürt halkının biraz dinlenmesini ve nefes almasınıda sağlayacaktır. Fakat HDP’nin bunları yapabilecek ne kapasitesi nede iradesi vardır. Bu kapasiteye sahip aydınlarda dışardan seyrediyorlar. Çünkü HDP’nin tekçi ve yanlış politikasına güvenleri kalmamıştır. Kürdistan Halkını, önüne konulan bu „çözümsüz ve çaresiz“ politikadan kurtarmanın yolu, Kürtlerin Kürdistani bir politika ile hareket etmesi ve birlik sağlamasıyla mümkündür.