BİLİNCİN SÖMÜRGELEŞMESİ

Brahim Ziravav

BİLİNCİN SÖMÜRGELEŞMESİ
SÖMÜRGECİLERİN İDEOLOJİK DAYANAKLARI VE TÜREVLERİ
Bir toplumu işgal ve ilhak eden sömürgeci güçler, sadece zenginlik kaynaklarına, ekmeğine, suyuna, yeraltı ve yerüstü kaynaklarına, çalışanların emeğine, kadınlarına, çocuklarına el koymakla yetinmezler, aynı zamanda o sömürge ulusa rengini veren tarih ve kültürel değerlerine de el koyar, kendine maleder, sömürgeleştirir. Bununla da yetinmez, kendi geleceği ve “bekası” için, izlediği politikayla, bütün ideolojileri, dini inançları gerçek özlerinden kopararak o ulusu yoketmek için enstrümanlar (araçlar) olarak kullanır.  Böylece sömürgeleştirdiği toplum üzerinde manevi (ruhsal ve düşünsel) hegemonya kurarlar.
Kürdistan’daki Türk sömürgeciliği hegemonyasında modern veya dini ideolojilerin her türünü önce gerçek özlerinden koparmış, sonra kullanacağı bir araç durumuna getirmiş ve kullanmaktadır. Aşağıda bazı örneklerine değineceğim.  Ama bunu her alanda görmek mümkün.
Örneğin humanizm (insanlık) kavramı. Bir bakıyorsun, bu kavrama “takla attırmış” sömürgeci zorbanın elinde sömürge insanının hak, bağımsızlık ve özgürlük mücadelesine karşıt bir anlamda kullanılmaktadır. Yavuz hırsızın ev sahibini bastırması gibi.. Adam “Kürdüm” dediğinde,  niye “ayrımcılık”, “ırkçılık” “milliyetçilik” yapıyorsun, suçlamasıyla karşı karşıya geliyor. Peşinden “hepimiz insanız” diyerek, “Kürd olma insan ol” dersi veriliyor. Kürd olmak “insanlık dışı” veya “insanileşmemiş bir alt türmüş” gibi... Ama Türk olsun olmasın herkesi, her gün tekrarlamak  şartıyla “Türk varlığına armağan ediyor”. Hümanizm gibi bir kavram nasıl, insanlıktan nasibini almamış sömürgeci zorbanın, işkencecinin elinde bir özgürlük ve hak mücadelesi veren insanlara karşı kullanılır hale getirildi.  Artık gerisini siz düşünün.
Her türden ideoloji Kürdlerin bağımsızlık, özgürlük, kendi kendini yönetme haklarına karşı  yanılsamalı bir şekilde kullanılmaktadır. Bu sadece iktidardakiler için geçerli değil, rejime ve sisteme karşı kendini muhalif sanan düşünceler içinde de geçerlidir. Asıl tehlike burada başlıyor veya asıl tehlikeyi bunlar oluşturuyor. Bu neden böyle? Çünkü metnin başında belirttiğimiz gibi egemen sömürgeci zihniyet veya ideoloji muhalif görünenlerin ideolojilerini, ruhsal dünyalarını da şekillendirmiştir. Bunlar gerçek anlamda muhalif değil egemen ideolojinin bir parçası, onun başka bir varyantı veya türevlerdirler.
Bu durum öyle bir hal almıştır ki, sömürgeci egemen sistemde egemen ulusun sol, sosyalist, islamist, liberal, demokrat kesimleriyle sınırlı değil, Kürdistan milli kurtuluşu için yola çıkan, mücadele eden kesimler üzerinde de hakimiyet kurmuştur.  Sömürgecilerden beslenen ve sömürgeciliği yaşatan “göbek bağı”ile sisteme bağlılar. Bu bağ kesilmedikçe bir ülkenin ulusal kurtuluş mücadelesi doğru bir rotada ilerleyemez. Kürdistan’daki siyasi yapıların ve toplum üzerindeki bilincin sömürgeleşmesini  ayrıca ele almak gerekiyor. Biz konumuza yeniden dönecek olursak, Türk sömürgeci sisteminin egemenliğini sürdürdüğü ve özünden saptırarak iki ideolojiye değinmekte yarar görüyorum.
Biri islamiyettir.  Osmanlı imparatorluğundan günümüzeTürk sömürgecileri islamiyeti bir araç olarak çok kötü bir şekilde kullanmaktadırlar. Bir siyasi sistem ne olursa olsun kitleler nezdinde toplumsal bir dayanak bulunmadıkça uzun bir süre ayakta kalamaz. Türk, Arap, Fars sömürgecileri burada islamiyeti kullanırlar. Günümüzün modern dünyasında islamiyet bir devletin elinde ne denli etkili olur? Teokratik bir egemenlik biçiminin cephaneliğinden alınan bu silah laik ve demokratik denetim kuramına göre ne işe yarayabilir?
Mısırlı yazar Dr. Fehmi Şinavi, “İslam Ümmetinin Yetimleri Kürtler” isimli  kitabında şöyle der: “Araplar, Farslar ve Türkler, İslam’ı kendi siyasetlerine sürekli kurban etmişlerdir ama Kürtlerin, İslam’ı kurban edecekleri bir devletleri olmadığından dolayı Kürtlerdeki İslam algılayışı diğerlerinkinden daha durudur.”
Aslında burada söylenmesi gereken Türkler,Araplar, Farslar islamiyeti bir “kutsal giyotin” olarak kullanmışlar,  Kürdler ise bu “kutsal şeriat giyotinin” kurbanı olmuşlardır.
Osmanlı döneminde Şeyhülislam, Osmanlı’ının Kürde karşı olan savaşını da “Kutsal Savaş” (Cihat) ilan ederdi. Bugün de sömürgeci Türk devleti Kürdlere karşı savaşı bir tarafta bu şekilde sürdürürken diğer taraftan Kürdleri “kutsal addetiği” islamiyetle, kendi zulüm ve sömürgeci politikasını “Allahın emri” diye savunarak kendine bağlamaktadır. Dinsel bağnazlık ve o tür bağnazlığın siyasal koşullara etkisi, günümüzün “islam ülkelerinde” sürmektedir. Çünkü İslamın Ortaçağ düzenlemeleri “edebi yasalar” olarak saptanmıştır. İslamiyetin ebediyen sürdürmek istediği Ortaçağ kalıntısı din ve siyaset karması zamanımıza uygun olmadığını aydın olan herkes farkeder. Dine dayanan bir dünya egemenliği fikrinin cahillerden başka hiç kimse için çekiciliği kalmamıştır. Devletler bu cahil bıraktıkları halk kitlelerini ve hurafe okuttukları din adamlarını kullanmaktadırlar.  Devletlerin politikaları dışında sanıldığı gibi harekete geçecek güçlü bir islam kitleleri yoktur. 1258 yılında Moğollar Bağdat’ı yakıp yıkıp Abbasi halifeliğini ortadan kaldırınca 500 yıllık Müslüman dünyası ayaklanmış değildir. Ayrıca İslam dünyasında tek bir ruhani otorite yoktur ve hiç bir tarihi dönemde olmamıştır. İslamın siyasal yozlaşması içinde halifelik kurumu silinip kaybolmuştur. Bütün islam toplumunu yönetecek bir halife hayal bile edilemez. Hilafet makamında olması gereken Arap sülalesi Kureyş’ten olması gerekirken İstanbul’u fetheden Osmanlılar bu hilafet makamını alıp politik emperyalist (sömürgeci) politikaları doğrultusunda kullanmıştır. Osmanlının kılıcı modern dünya karşısında keskinliğini kaybedince, kendi “tebası” üzerinde de bir etkisi kalmadı. Dünya’daki çağdaş eğitim kurumlarından yoksun bırakılan Kürt halk kitleleri sömürgeci hurafe din adamlarının yönlendirmesine bırakılmışlardır.
Sunni İslamın Osmanlıdan TC’ye devlet dini olarak sürdürülmesi, devleti ayakta tutacak temel güç olarak görülmesidir. İslamın içinde ya da dışında islamla bağı olduğu düşünülen inanışlar ve gruplar “sapkın”  olarak değerlendirilmiştir. Örneğin, Ehli –hak (Aleviler), Yezidiler...Bu Kürd inançları Kürdler gibi kırıma tabi tutulmuş veya varlığı inkar edilerek müslümanlığa asimile etme yoluna başvurulmuştur. Ama bu inançların varlıklarını kurumlarını serbestçe yaşamalarına müsade etmemiş, ideolojik olarak müdahale etmiş, bunları içeriden ve dışarıdan kuşatarak “Türk inancı” olduğu savlanarak müslümanlığa ve esas olarak Türkçülüğe bağlamış, asimilasyona tabi tutmuştur.
Türk sömürgeci sistemi muhalif olması gereken Marksizmi dahi egemenliğini sürdürecek bir araca dönüştürmüştür. Evrensel bir ideoloji olan Marksizm, insanın insanı sömürmesine karşı olduğu gibi bir ulusun diğer bir ulusu sömürmesine ve sömürgeleştirmesine karşıdır. Demokrasinin bir ilkesi olan  Ulusların Kendi Kaderini Tayin Hakkını savunur. Türk solunda istisna diyeceğimiz sınırlı sayıda insan,  Türk sömürgeci sistemine karşı Kürdistan Ulusal Kurtuluş Hareketini desteklemiştir. Ama esasta Türk solunu Türk devleti, ideolojik ve siyasi olarak dizayn etmiştir. Bunlar Kemalizmin bir varyantı olarak sol kavramlarla Türk sömürgeci sistemini savundular. Kürdistan Milli Bağımsızlık mücadelesine karşı, “Marksizmi” sömürgeci sistemi savunan bir araca dönüştürdüler.Biz her türden “Milliyetçiliğe karşıyız” derken, sömürgeciliğe karşı olan ve Kürd ulusunun bağımsızlık hakkına karşı tavır aldılar. Sonuçta Türk solu marksizmi Türk sömürgeciliğinin Kürdistan’daki ideolojik dayanağı haline getirdi.
Sonuç olarak Kürdistan’da ekonomik ve siyasi olarak egemen olan sömürgeci güçler, ideolojiye, kültüre de egemendirler. Muhalif görünenler dahi gerçek anlamda muhalif değil, egemen ideolojinin bir varyantıdırlar.